برای ما، از راه رسیدنِ محرم اتفاق مهمی است
محرم برایمان حرمت و قداست دارد.
از تغییر رنگ لباس مان بگیر تا مدلِ نماز خواندن و
برنامههای جلسات شبانه و نذری های گاه و بی گاه و
دست نگه داشتن برای جشن و مهمانی و حزن و اندوهِ ناخودآگاه،
همه نشان دهنده تفاوتِ بزرگ محرم با روزهای پیش از آن است.
محرم، همه چیزمان را حداقل برای ده روز و ده شب تحت الشعاع قرار می دهد.
انگار یک سطلِ رنگ بپاشند روی یک دیوارِ رنگارنگ و
همه نقش ها را حداقل برای مدتی بپوشانند.
فکرها و دغدغه ها و مناسباتِ معمول کمرنگ می شود؛
دلخوری ها و کدورت ها فراموش می شود و همه، زیر یک خیمه،
غرقِ دنیای دیگری می شویم. انگار همه چیز در
برابر عظمتِ یک چیز رنگ می بازد.
محرم فرصتی است برای فکر و جوشش و تحول و تصمیم.
همه چیز مهیاست تا شروعِ دوباره ای داشته باشیم
کاروان حسینیان در را ه است و عاشقان بر سر راه، خاک گرفته و تشنه نشسته اند.
حسین علیه السلام با صلابتی که آسمان و زمین را میخ کوب زمان کرده است، به سوی شهادت می تازد.
او صفحه ننگین بیعت را با خون خود و اولاد و اصحابش مهر باطل می زند
آنجا نینوا بود؛ جایی که جان حسین علیه السلام با عشاق وی یکی شد.
فدای حسینیان شدن، فدای حسین علیه السلام شدن است و بس.
|